İbadet ne için yapılmalı?

İnsan her hangi bir hayır yaptığı zaman, onu Allah için yapması gerekir. İnsan her yaptığını Allah-u Zülcelalin rızasına çevirebilir. İnsan, sabah işe gitmek için evinden çıkarken: Ya Rabbi! Aile efradımın nafakasını üzerime vacip ettin. Bir misafir geldiğinde ona ikram etmek için ve sadaka vermek için işime gidiyorum. dediği zaman, insanın bu işi de ibadet sayılır.

Elimizden geldiği kadar, Allah-u Zülcelalin üzerimize farz kıldığı şeylere çok dikkat etmeliyiz. Davud aleyhisselama indirilen Zeburda şöyle yazılı olduğu rivayet edilmiştir: Allah'ın halis kulları, Ondan bir şey bekleyerek değil, Rabb olduğu için Ona kulluk edenlerdir. Allah, cennet ve cehennemi yaratmasaydı bile, Ona karşı aynı şekilde kulluk ederlerdi.


Allahın nimetleri karşılığında ibadet yapmak, yine de iyidir, ama hakikate bakılırsa ibadet tek onun Zât�ı için yapılmalıdır. Biz, Allah-u Zülcelali tanımadığımız için ya cennet nimeti için ya da cehennem korkusundan ibadet yapıyoruz. Eğer tamamen, hakkıyla Allah�ın azametini, O�nun bizim üzerimizdeki nimetlerini, iyiliğini bilseydik, sadece O�nun rızası için daima ibadet edecektik.

Allah-u Zülcelâl kulunun, tek kendi Zât�ı için kendi aşkı ve muhabbeti için ibadet etmesini, cennet ve cehennem için ibadet etmesinden daha makbul tutmuş ve onu daha çok sevmiştir.

İnsan ibadeti, cenneti istediğinden yâda cehennem korkusundan değil, sırf Allah rızası için yapmalıdır. İnsan ibadeti sırf Allah-u Zülcelal�in rızası ve Zât�ı için yaptığı zaman, ona, Allah-u Zülcelal�in azamet ve büyüklüğüne göre sevap, feyiz, rahmet ve nisbet gelecektir. Ama ibadeti kendi nefsi için; cennete girmek, cehennemden kurtulmak için yaparsa ibadetten kendi nefsi (cürmü) kadar lezzet duyar, sevap kazanır. Ancak kendini kurtarır.

İbadet ederken, Allah rızasından başka cennet umudu, cehennem korkusu gibi şeyler aklımıza geldiği zaman, hemen �İlahi ente maksudi ve ridake matlubi� (Ya Rabbi! Maksadım sensin, senin rızanı istiyorum. dememiz ve kendimizi Allah-u Zülcelal�in razı olacağı şekilde düzeltmeye çalışmamız lâzımdır.